autorytet

dzisiaj odebrałam telefon

pierwszy – od sześciu miesięcy po powierzeniu dzieci pod naszą pieczę

kilka godzin po telefonie,pytanie:

- To dzwoniła mama, prawda? Krzyczała?

- Nie nie krzyczała, ale nie była też miła. - odpowiedziałam.

usłyszałam wiele nieprzyjemnych słów

no, 

przez pół roku pielęgnowała w sobie całe zło

(wzmacniane)

tylko dlaczego to zło dotyczy mnie, a nie refleksji nad samą sobą?

i jak tu zacząć pisać,

a dzisiaj długa noc przed klawiaturą

„Opiekun zastępczy – autorytet dla dziecka powierzonego i jego rodziny.

Czy to możliwe?”

taki temat na konferencję zgłosiłam

czas pędzi

dam radę

trudno jednak myśli zebrać

… Czy to możliwe?

a może tylko mi się tak wydaje

z odpowiedzi naszych dzieci:

- przez to jakie ma cechy chce się go naśladować

- ktoś kto odegrał ważną rolę w moim życiu

- nie musi być realny, mogę go też znaleźć w książce

- figura

- ktoś przyzwoity

- dobry dla ludzi

?