bez stanika

ona:

mam na jutro zaproszenie z okazji święta na kawę

on:

święta, jakiego święta

ona:

no jak to, koniec maja, Dzień Rodzicielstwa Zastępczego

on:

i to jest święto (?)

kto wie o takim dniu (?)

to brzmi jak dzień hutnika, dzień ulicy Tymiankowej, albo jak dzień bez stanika

ona:

no wiesz, przesadziłeś, to nie jest dobre porównanie

on:

przepraszam, masz rację to nie jest odpowiednie …

ona:

to nie jest dobre porównanie

dlatego, że prawdopodobnie

więcej ludzi wie, że istnieje „dzień bez stanika” 

niż, że istnieje „dzień rodzicielstwa zastępczego”

i tak jest faktycznie

kto wie o takim dniu

wąskie grono przyjaciół

sami zainteresowani

i

i już

wiedzą najważniejsi

wiedzą bliscy

i to jest piękne

wiem – RODO, tajemnice korespondencji czy nawet sam fakt chwalenia siebie – może to trochę nie przystoi, ale chcę zaprosić Was do przeczytania mojej dzisiejszej otrzymanej korespondencji/życzeń

to nie jest tekst tylko o Eli i Jacku

to tekst o wielu moich znajomych którzy zajmują się powierzonymi dziećmi

o Bożenie, Małgosi, Beacie, Ani, Teresie, Agnieszce, Wojtku, Mirku (z którym już tak dawno nie miałam kontaktu) Pawle i …

a Dorotę

przepraszam

że bez ustaleń

że publicznie

i dziękuję

że spowodowałaś wzruszenie

Nasza koleżanka, Elżbieta, wraz ze swoim mężem Jackiem, obchodzą dziś święto – Dzień Rodzicielstwa Zastępczego.

Niektórzy z nas mieli okazję poznać gromadkę podopiecznych Eli i Jacka, zmienną zresztą w składzie gromadkę, i ci, którzy poznali, zapewne są pod wrażeniem niezwykłych umiejętności Eli i Jacka, zdobytych w instruktorskiej szkole harcerstwa, ich wyważenie, zrównoważenie, profesjonalne podejście a przede wszystkim wielką pasję i poświęcenie w podejściu do swojej profesji, która nie może być tylko zwykłym zawodem, gdyż jako rodzice zastępczy mają do czynienia z dziećmi pokrzywdzonymi przez swoich najbliższych, pokrzywdzonymi przez los, czyli z materią szczególnie delikatną i wrażliwą.

I takim to właśnie wrażliwym podejściem do swoich podopiecznych - dzieci kierują się na co dzień.

Na pewno jest im ciężko, dużo ciężej niż nam się może zdawać przy całej naszej empatii.

Ale nie narzekają.

Motywują nas nierzadko do tego, byśmy i my mogli być choć w niewielkim stopniu współodpowiedzialni za to ich wielkie dzieło, za co ja osobiście niezmiernie im dziękuję.

Dziękuję im również za wzięcie na siebie odpowiedzialności za ratowanie świata, w myśl talmudycznej maksymy, że "kto ratuje jedno życie, jakby cały świat ratował", bo podzielenie domu i serca z tymi dziećmi jest ratowaniem ich życia.

Dzisiaj jest święto ludzi spod skrzydeł latawca. Przyjmijcie moje najserdeczniejsze i niewymowne wprost życzenia.

Dorota

a na spotkaniu nie z kawą lecz z lodami

otrzymaliśmy inne życzenia i taki prezent

jeśli ktoś myśli,  że zjemy te pierniczki to jest w błędzie

takich cudów nie widziałam

takie cuda specjalnie dla nas

Zarząd i Rada - jesteście BOSCY i pomysłowi

D Z I Ę K U J E M Y