... być modlitwą

Nie jest zwyczajnym, słuchać tylu światłych ludzi jednego dnia

Ks. bp Grzegorz Ryś

Ks. Kazimierz Sowa

S. Małgorzata Chmielewska

Ks. bp Marek Solarczyk

prof. Szewach Weiss

Ks. dr hab. Józef Kloch

O. Wacław Oszajca

Ojciec Święty Franciszek

każde słowo jest ważne

każde zdanie można cytować

każde proste w doborze słów

każde zrozumiałe dla słuchacza

każde życiowe

każde /jednocześnie/ pełne przesłania

tego słucham ja

o tym myślę ja

to piszę ja

ja mówiąca – moja wiara jest bierna

                      –  faktycznie bierna

znałam kiedyś,

nie - to złe określenie

znam, znam nadal pewnego Jezuitę

nie ja jedna

zna go cały Nowy Sącz

On mówił normalnie,

proste dobierał słowa,

zrozumiałe dla każdego,

życiowe

On mówił całym sobą

był Ojcem

bez względu na wiek, wykształcenie, kasę, poglądy

był dla innych Ojcem

I tak słuchając wymienionych wcześniej - wspominam,

te rozmowy,

te przesłania,

to zrozumienie innych

i TOLERANCJĘ

chcę określić w kilku słowach

co czuję kiedy słucham w jaki sposób nauczają

Nie chodzi o to, żeby się modlić.

Chodzi o to, by być modlitwą.

                                      /ja Elżbieta Matusiak – bierna religijnie/

SOKRATES

„Mów żebym Cię zobaczył.”

i mówią

i widzę

obraz poszarpany na maleńkie kawałeczki

niewiele już łączy

większość tematów dzieli

i mówią

i słucham

i chcę zobaczyć coś innego

wracają informacje

których nie rozumiem

a wydawało by się, że słuchać potrafię

nawet więcej

potrafię słuchać ze zrozumieniem

i, nie rozumiem

temat wraca od kilku miesięcy

wydawało się, że podniecenie 500+ minęło

jednak nie

nie napisałam wtedy

to teraz muszę

powiem tak, żeby inni zobaczyli

Nadal uważam, że powinno się ulokować te miliony inaczej, ale ...

Dla wielu rodzin to pieniądze które pozwolą godnie, żyć.

Wydane będą z rozwagą.

Przyniosą radość i pożytek.

Dla dzieci.

Dla dzieci w rodzinie.

Tak starłam się zobaczyć, to co mówili.

Kilka dni później zaczęli mówić, że też dla rodzin zastępczych.

Nie zrozumiałam.

Po dodaniu placówek typu rodzinnego – nie rozumiałam coraz bardziej.

Nie rozumiałam tłumaczenia.

Nie rozumiałam podziału.

Dziecko, bez względu na to gdzie przebywa, jest dzieckiem. 

 

Ma prawo do …,czyli do tego co jego rówieśnicy.

Nie wybiera miejsca gdzie mieszka, nie planuje jacy będą jego rodzice, nie ma wpływu kto i jak będzie się nim zajmował. 

Jeśli ktoś miał plan, że pieniądze pomogą rodzinie, powinien przy tym pozostać.

Jeśli ktoś miał plan, że trzeba wesprzeć dzieci, to wszystkie bez podziałów, na te z sierocińca, bidula, rodziny zastępczej czy biologicznej.

Zasłanianie się kwotami jakie są przeznaczane na dziecko w pieczy rodzinnej i instytucjonalnej, pokazywanie gdzie więcej, gdzie mniej, to zwykła manipulacja. Każdy kto,ma choćby podstawową wiedzę w temacie wie, że ta większa kasa w instytucji, to utrzymanie pracowników, których musi być kilku, bo doba ma 24 godziny, a kodeks pracy mówi o 8 godzinnym dniu pracy. Więc minimum 3 osoby na dobę. Nawet najlepiej zorganizowane małe placówki to zatrudnienie 6 osób. Nie dlatego, że nie chce im się więcej pracować, tylko dlatego, że takie przepisy.

- z jednej strony, pochylanie się nad biednymi sierotkami, że nie mogą na jednym podwórku ze starością i chorobą – zły wpływ na rozwój,

- z drugiej, nie załapałeś się na rodzinną formę, to dowalimy ci jeszcze, nie dołożymy do twojego rozwoju.

Może jakieś pospolite ruszenie, wspierające potrzeby i prawa dziecka, KAŻDEGO DZIECKA, choćby prawo do równego traktowania.

„Mów żebym Cię zobaczył.”

Zobaczyłam, dbających o swoje podwórko, a nie o dziecko. 

Dlaczego dzieci z Domu Dziecka nie są objęte 500+ 

 

sorki musisz poczekać

Nawet w czasie tworzenia ustawy

nie pisano tak dużo o pieczy

czy powinniśmy się cieszyć, że piszą ?

Kontrole,

uchwały,

wystąpienia

a to kieszonkowe,

a to maluchy nie tam gdzie zaplanowano,

a to widok staruszków nieodpowiedni,

do tego jeszcze odbieranie z biedy,

jakiś przypadek nieodpowiednich opiekunów,

dzieci w pieczy zagranicznej

tylko pomysłów na dokonanie zmian i poprawnych poprawek brak

ktoś dzisiaj napisał na fb

tracimy siły na nagonki

i ma racje

przez „moje” 11 lat małżeństwa z opieką zastępczą nic się nie zmieniło

czyli

jest grupa „udowodniaczy”

kto lepiej, a kto nie lepiej

kto sumienniej, a kto bez sumienności

są przykłady/działania których nawet najlepsza placówka nie jest w stanie pokazać

są też problemy których w pojedynkę, nawet najlepszy opiekun zastępczy nie jest w stanie rozpracować

więc szanujmy się

oczekujemy od innych wsparcia

sami też wspierajmy

swoim doświadczeniem i wiedzą

jeśli mamy super konkretny pomysł co zrobić żeby nie było placówek (na początku) dla maluchów

to się nim podzielmy

a właściwie ten pomysł jest znany

wszyscy o nim wiedzą

rodzina zastępcza i adopcja

tylko tych rodzin jakoś brak

i co

zanim się znajdą

powiemy dzieciom

sorki

nie ma rodziny

musisz poczekać

do placówki przepisy zabraniają

więc szanujmy się

brak szacunku nie pomaga naszym dzieciom

https://www.tygodnikpowszechny.pl/sierocince-poza-prawem-34618

samotność w roli

przypomniało mi się dzisiaj

dlaczego?

nie mam pojęcia

ale się przypomniało

dawne czasy

popatrz to wszystko co cię otacza

ciągle gdzieś gna

kropla za kroplą szarość gęstnieje

jak szara mgła

nie zapomnij o przyjaźni

ona gdzieś na ciebie czeka

w trudnej chwili ci pomoże

wyciągnięta dłoń człowieka

i choć czasem przyjdą burze

i tak bywa przyjacielu

łatwiej przeżyć gęste chmury

kiedy wiesz że jest nas wielu

usiądź na chwilę posłuchaj serca co w tobie gra

może to właśnie

taką muzykę

chce słyszeć świat

popatrz w słońce ogrzej ręce

znowu wiosna przyjdzie pierwsza

może ktoś na ciebie czeka

może pragnie twego wiersza

w takiej chwili chcę być z tobą

chcę powiedzieć ci najprościej

że w tym życiu trzeba umieć z ludźmi dzielić się radością

nie zapomnij o przyjaźni

ona gdzieś na ciebie czeka

w trudnej chwili ci pomoże

wyciągnięta dłoń człowieka

A. Głowacka

SAMOTNOŚĆ W ROLI - to wczoraj, to dzisiaj, z nadzieją, że nie jutro  

 

kalejdoskop

taka zabawka

patrzysz w malutki otworek

a tam wszechświat

szaleństwo kolorów

szaleństwo kształtów

a ponad wszystko

szaleństwo zmian

kalejdoskop

słowo które od kilku dni plącze się po mojej głowie

kalejdoskop

słowo które wspaniale opisuje codzienność w pieczy zastępczej

kalejdoskop

szaleństwo zmian

prawie niewidzialne drgnienie ręki powoduje zmiany

chyba nigdy nie uda się zobaczyć identycznego układu

prawie niewidzialny i nieodczuwalny dla obserwatora z zewnątrz ruch

powoduje kosmiczne zmiany

i nie to jest ważne czy zmiana przynosi radość czy smutek

jest zmianą

nic już nie jest takie same

nie da się odtworzyć identycznego układu

taka nasza codzienność

ktoś dorasta i odchodzi

ktoś przychodzi – uczymy się siebie

ktoś chce

ktoś nie chce

ciągłe zmiany nastroju

wpływy

naciski

inni

samotność i tłum

piękno i szpetota

równowaga i chaos

telefony

odwiedziny

pisma

pytania i odpowiedzi

i jedyne 24 godziny

nowy dzień

kolejny kalejdoskop

szaleństwo kolorów

szaleństwo kształtów

a ponad wszystko

szaleństwo zmian

i wyciszenie w samotności - piękno 

Lidia Jazgar & Mateusz Ziółko 

"... na zachwyt i ludzką życzliwość"

I

Kilka miesięcy temu rozmawiałam z CZŁOWIEKIEM.

za późno, już było

nie wiedziałam o tym

a i CZŁOWIEK starał się nie dopuszczać „późnych” myśli do siebie

Za późno, bo kilka tygodni po tej rozmowie CZŁOWIEK zmarł.

CZŁOWIEK – Monika Szwaja.

Pierwszy raz zamieniłyśmy kilka zdań, na Szantach, w przerwie prowadzonego przez nią koncertu. 

Jakieś grzeczności, wpis do książki…

Drugi i ostatni, na Targach Książki.

Pamiętam tą niecierpliwą kolejkę, i poczucie, że mamy sobie tyle do powiedzenia.

Podarowałam jej wtedy szydełkową lalkę.

Umawiałyśmy się, na przeprowadzenie konkursu literackiego.

Powiedziała, że jeśli zdrowie pozwoli.

Nie pozwoliło.

Mówiłam, o tym, że uwielbiam czytać jak pięknie a zarazem normalnie pisze o problemach dzieci i młodzieży. Ona mówiła, że wcześniej nikt nie rozmawiał z nią o tych wątkach. Większość zwracała uwagę na układy damsko - męskie.

Ja w każdej jej książce widzę dziecko – uzależnione, w ciąży, samotne, rozwodzących się rodziców, nie spełniające ich oczekiwań, upośledzone, zagubione – dziecko „opisane” normalnie. 

Jego problemy, samotność, decyzje … i dopiero później mądrych, normalnych dorosłych.

II

fioletowy motyl

żółta opaska i trzy czarne kropki

kropka na dłoni

tatuaż z malutkimi serduszkami

przypięta wstążeczka

…

oznaczenie 

wyjaśnienia

nie zadawaj trudnych pytań, bo to ktoś po traumatycznych przeżyciach

nie zwracaj zbytniej uwagi lecz dyskretnie pomóż, bo to ktoś kto nie widzi

nie pytaj o nic tylko pomóż, bo to ktoś kto doświadcza przemocy

bądź delikatny, bo to ktoś kto stracił dziecko

…

Czy naprawdę sami z siebie nie mamy wyczucia jak się zachować, żeby nie urazić, nie litować się, a jednak pomóc.

Czy naprawdę nie widzimy, nie współodczuwamy.

Czy naprawdę nie potrafimy, tak normalnie...

Czy każdą potrzebę, dolegliwość, ułomność musimy oznaczać i opisywać i podpowiadać: 

- to jestem ja, jestem inny, zwróć na mnie uwagę, a jednocześnie nie zwracaj na mnie uwagi,

-to inny, musisz być względem niego, miły, uprzejmy, delikatny, pomocny.

To kiedyś było i powinno być nadal normalne;

- widzę,

- słyszę,

- kojarzę,

- wiem co zrobić,

- nie jestem nachalny,

-pomagam tyle ile potrzeba,

- nie uzależniam,

- nie poniżam,

- nie jestem uprzedzony …

Brakuje mi CZŁOWIEKA, jego pięknej normalności w książkach o życiu. 

a tytuł, to taki mikro fragment: 
A gdzie jest miejsce na miłość - Jacek Mazanec i Kapela za pięć dwunasta